Fraser Island

Alweer een trip voorbij..alweer een mooi avontuur met prachtige herinneringen in gedachten erbij. En eindelijk is het me dan ook gelukt om wat foto's te uploaden. Dan krijgen jullie een veel beter beeld in wat voor paradijs ik ben beland. GE-WEL-DIG! Het is een lange vlucht..maarzoveel meer dan waard!

Ik typ dit verhaal vanaf Rainbow Beach, het heet zo omdat er 76 kleuren zand op het strand te vinden zijn, en het is het 'inskip' point voor Fraser Island. Vanaf hier zijn we met de 4WD's naar Fraser Island vertrokken. Ik zat samen met Diewer in groep 1, bij Luke, onze guide voor deze trip. Een 33 jarige 'surfdude' uit Engeland met dreads, die ontzettend veel weet over de plek waar we geweest zijn.
Hierbij heeft hij ons ook even de les meegegeven dat we ons moeten beseffen waar we zijn, dat wij bevoorrecht zijn dat we hier zijn, het is een luxe probleem eigenlijk.
Ongeveer 10 % van de wereld krijgt de kans om dit te doen wat ik doe, dit besefte ik me al wel, maar doordat dit nog even benadrukt werd, was het weer een eye-opener.

Alles hier in Australië draait om natuur en de National parks die beschermd zijn en goed beschermd worden. Je komt hier niet zomaar binnen en moet voor parken bepaalde fees betalen. Om op Fraser Island te komen is het noodzakelijk om een ferry te nemen (joh).. dit was al een belevenis op zich. Op de terug weg hebben we namelijk dolfijnen onderweg gezien!

Aangekomen op het eiland kon het dan beginnen, scheuren met de auto's over het strand, de snelweg van het eiland. Ongelooflijk, maar echt alles wat je er over leest is waar. Er is geen weg, alleen een strand. Er is wel een resort, maar wij zaten in een camping ergens in de wildernis, tussen de dingoes. En de slangen....!
Het bleek dat 1 avond er namelijk een dodelijke slang gespot was..om de nek van een dronken jongen.. fijn, dat je dan zo verstandig bent en denkt: goh laat ik die slang om me nek heen leggen..
De dingoes jatten je eten als je niet alles achter slot en grendel legt, zijn ontzettend mager en toch wel beangstigend als er een wilde hond op je af komt lopen omdat je met tandpasta naar de kraan loopt....

Goed, de tenten waren beter dan bij de kano trip (jeej), de matjes ongeveer 2 keer zo dik (1 cm), dus dat waren weer meevallers.

We zijn de eerste dag meteen naar Lake Mc Kenzie geweest, een prachtig groen-achtig meer, wat blijkbaar vol zit met tea tree, mijn huid is dus weer gezuiverd! Na een heerlijke duik en wat mooie foto's (zie profiel foto en onder het kopje foto's) zijn we verder gegaan naar 'Central station'. Op een eiland zou je denken, ja op Fraser Island. Vroeger kwamen hier echt treinen en bussen en er heeft zelfs een schooltje gezeten op die plek. Alles is verwoest (goh) door de blanken, terwijl de aboriginals het toch verdomd goed voor elkaar hadden.
Ze haalden alles uit de natuur, maar gaven ook wat terug.
Zo lieten ze de dolfijnen vissen, maar gaven ze wel de grootste vis aan hun terug en zo werkten ze samen met de natuur.
Na nog een bushwalk in het regenwoud, werd het toch echt duidelijk dat alle verhalen waar waren: het water is hier echt zo helder dat je er doorheen kunt kijken. Je ziet de bodem, maar het water eigenlijk niet.
Ontzettend mooi, maar ook onwerkelijk, juist omdat bij ons in Nederland dit niet te vinden is.

Na deze tour zijn we teruggegaan naar de campside, waar we met onze eigen groep eten hebben gekookt: salade met aardappelsalade (met teveel mosterd) en steak van de barbie.... Nu zou je denken: wauw, steak...maar degenen die me kennen weten dat ik niet van biefstuk houd.. maar toch heb ik er van genoten hoor ;-)
Daarna wat wijntjes gedronken, gedanst in de nachtclub (lees: een overkapping met gekleurde lichtjes waar iPods ingeplugd konden worden) en mad stuff gedaan met mijn Ierse broer Jimmy. Hij werd in een auto met 8 vrouwen geplaatst, en onze guide, Luke, hij had het zwaar te verduren.. dus hij dronk zijn eerste biertje om 9.30. Hoezo vooroordelen?

Champagne pools
De dag erna zijn we naar de champagne pools gegaan, deze heten zo omdat een golf uit de zee ze vult, waardoor het schuim bovenop het water blijft drijven: champagne!

Eli Creek
Hierna zouden we een super vette creek bezoeken, waarin we konden zwemmen en met de harde stroming meegevoerd weer richting het strand zouden gaan... Helaas was dit iets minder spannend dan het leek..het ging namelijk erg langzaam. Wel was het erg leuk om te zien en ook hier was het water ontzettend helder.

Indian Head
Indian Head is het 2e meest oosterlijke punt in Australie maar dan niet op het main land, want dat is in Byron Bay. Vanaf Indian Head zouden we dolfijnen, walvissen en haaien kunnen zien... helaas is het ons gespaard gebleven bij Walvissen. Echt geweldig om ze in het wild te zien..maar deze had ik in Noosa al gespot...en een haai lijkt me toch wel leuk een keer van een afstand te kunnen bekijken.

Lake Wabby
De volgende dag waren we bevoorrecht om naar Lake Wabby te gaan. Je moet je voorstellen dat alle meren op Fraser Island gevuld worden door het water van de regen, er verder niets meer uit gaat, maar het ook alleen via die weg er uit gaat. Hierdoor zijn de meren schoon, maar kan het ook zijn dat meren hierdoor 'opdrogen' vanwege de verwarming van de aarde. Het kan dus zijn dat dit meer er over jaren er niet meer is. Lake Wabby was wat groener dan Lake McKenzie, maar net zo helder, zoals een meisje uit de groep zei: Wauw, there are swimming fishies that you only see in Chinese restaurants!
Het fijne aan reizen is dat mijn Engels toch best mee valt hoe slecht het is. Ik kan me aardig redden, mijn woordenschat is alleen niet zo groot, maar dat lukt aardig met handen en voeten.
Hoe meer ik Engels spreek, hoe beter mijn Engels ook word.

We hebben erg gelachen om alle nationaliteiten en grapjes gemaakt om de vooroordelen die er zijn. Zo mis ik wel ECHT de heerlijke kaas in plaats van de plastic smakende kaas. Ook de echte melk en gewoon.. Nederlandse producten of de Nederlandse cultuur, sommige dingen zijn wel vreselijk irritant. Waarom hechten wij namelijk zoveel waarde aan alles 'snel voor elkaar' krijgen in plaats van aan te nemen dat alles wel goed komt? Nu weet ik dat dit onze cultuur is en dat er daardoor dingen beter en sneller geregeld worden dan in Australie, maar dan nog.
De sfeer en cultuur is hier erg laid back, relaxed en no worries. Ik merk dat ik me minder druk maak om dingen die er niet toe doen en het leven neem met de dag. Dit gaat niet altijd en is soms nog steeds moeilijk, maar dan nog is het vooral belangrijk zo te genieten van al het moois om ons heen.
Waarschijnlijk heb ik makkelijk praten, want in Nederland zitten jullie in de regen, onderweg naar kantoor..terwijl ik met dit veel te mooie weer in een travel agency wat foto's up aan het loaden ben geweest.
Het is me gelukt heel wat foto's op facebook en in dropbox te gooien, maar ik moet nog even uitvogelen hoe ik welke foto's beschikbaar kan maken hierin voor jullie.
De mensen die ik op facebook heb, kunnen natuurlijk alles hier bekijken!

Ook heb ik in mijn blog wat foto's gegooid, niet bij de verhalen, maar gewoon random. Het is echt ontzettend veel werk om dit voor elkaar te krijgen op een publieke computer, het kost veel tijd en het werkt allemaal niet optimaal. Toch: no worries, het komt wel, zoals het komt!

De plannen voor onze road trip zijn gesmeed:
Vanavond eten we noodles waarna we morgen vroeg om 6.00 vertrekken naar het tankstation (om voor 1.57 per liter onze tank vol te gooien) waarna we dolfijnen gaan voeren bij Tin Can Bay. Hierna gaan we kijken of het echt zo saai is in Hervey bay, zo ja, dan vertrekken we richting Bundaburg (dacht ik) waaruit we eigenlijk naar Lady Elliott willen om schildpadden te zien. Het enige probleem wat ons hier rest is dat dit het duurste eiland is van de Whitsundays, dus we moeten even kijken of we hier wel naar toe kunnen.
Volgende week MOETEN we op Whitsundays zitten, we gaan dit met een tour doen. We slapen (als ik dit goed heb uit m'n hoofd) 2 nachten op een zeilboot, met nog 30 anderen. We gaan daar snorkelen (Great Barrier Reef) geweldig mooie witte stranden bekijken en ook de meren die daar zijn.
Dit is dan de laatste trip, waarna we richting Cairns af reizen om de camper van af te leveren / zetten.
We beseften ons vandaag dat we precies een maand in Australie zijn en alweer de helft van de roadtrip er op zit! We zijn luxe aan het backpacken en het wordt weer wennen wanneer ik in New Zealand zit.

3 november vlieg ik van Cairns naar Brisbane, vanwaaruit ik het vliegtuig naar Auckland pak en mijn reis in New Zealand vervolg.

Genoeg avonturen, maar ook weer zoveel gebeurt.
Ongelooflijk hoeveel er in deze weken allemaal gebeurt is, wat ik gezien heb, geleerd heb, hoeveel ik me nu besef en eigenlijk vooral:
hoe mooi het leven is!

Dus mensen, ook al is het daar ontzettend slecht weer, willen jullie ook naar het paradijs waar ik nu zit, maar er is geen zonneschijn zonder regen, zelfs hier in Australie niet ;-)

Ik hoop dat ik na mijn trip weer beschikking heb tot internet zodat ik deze foto's en verhalen meteen kan delen, maar dit is hier dus niet zo vanzelfsprekend als dat het is in Nederland..

Tot het volgende verslag!!

Dikke kussen!!