Christchurch

4 december alweer, wat vliegt de tijd opeens.
Onderweg naar Auckland, het beginpunt van m'n magic bus reis.

Ik was gebleven in Christchurch. Daar aangekomen bekroop me een erg naar gevoel. Kippenvel en dat niet alleen. Het hostel waar we verbleven viel bijna uit elkaar, het personeel was niet vriendelijk, het 'continentaal' ontbijt bestond uit vers brood met jam/en of boter. Heerlijk om weer fatsoenlijk brood te eten, maar het is niet wat we verwachten bij een continentaal ontbijt!
Dan is Christchurch ook het eindpunt van vele reizen door New Zealand, dat was ik even vergeten. Dit uitte in 3 nachten lang dat mensen om 2.00,4.00 en 6.00 op stonden om hun vluchten te halen.. Helaas voor mij sliep ik hierdoor nauwelijks. Ik denk dan ook dat daardoor m'n lichaam het een beetje heeft opgegeven. Na 3 maanden reizen is m'n lichaam er klaar mee. Even geen hostels, ongezond eten, geen gedeelde kamers of douches meer. Helaas, want ik heb er behoorlijk last van en nu we bijna in Auckland zijn hoop ik daar wat meer mijn rust te pakken.

Christchurch was afschuwelijk, alles ligt nog in puin en zelfs voor de bevolking is het ongelooflijk hoelang het duurt voordat er weer wat dingen opgebouwd zijn. We hebben een stuk gelopen door de stad en echt alles, maar dan ook alles in het centrum lag ik puin.
Toen ik wat praatjes maakte met de lokale bevolking vond ik het verwonderlijk hoe positief zij nog zijn. Ze hebben wel een punt: life goes On! Maar toch, de meesten zijn alles kwijt. 10.000 mensen hebben dan ook de stad verlaten omdat ze hun huis en/of baan kwijt zijn door de aardbeving.
Ongelooflijk hoe moeder natuur in 1 minuut tijd je hele leven totaal kan verwoesten.
We hebben een bustour gedaan waar onze chauffeur wat dingen vertelde over de geschiedenis en ook de precieze plekken aanwees waar wat was... En nu dus niet meer. 150 hostels zijn vernield en 4000 hotel bedden zijn er minder te vinden in Christchurch. Was Christchurch nog een top 10 bestemming in de Lonely planet, er is nu niets meer van over.
De positieve kant van dit alles zijn de initiatieven die mensen nemen. Zo hebben ze een geweldige shopping mall (winkel centrum achtig iets) gebouwd van schipping containers. Hoe geweldig, het beste maken van wat je hebt en het ziet er nog hartstikke hip uit ook!
Dan een wasmachine omgetoverd in een stereo installatie waar je je iPod aan kunt koppelen... En kunt dansen op een heuse dansvloer (inclusief disco bol!!) midden in de stad! En de 2 dollar die je betaalt voor een half uur gaat naar t goede doel om Christchurch op te bouwen. Al kost het natuurlijk misschien wel meer dan 40 biljoen.... Alle kleine beetjes helpen zullen we maar zeggen.
Dan heb ik het nog niet eens gehad over het feit dat de hele stad eigenlijk 'under construction' is, straten zijn afgesloten.. Bruggen zijn niet te gebruiken.. Ongelooflijk. Natuurlijk wist ik van de aardbeving, maar pas toen ik in de stad rond liep voelde ik hoe erg het was. Vreselijk.. En 3.5 dagen in een stad waar niets te doen is.. Is teveel.

Gelukkig hadden we Kees ontmoet in de Magic bus, een nuchtere Fries die een auto had gehuurd om meer van de omgeving te kunnen verkennen. Hij vroeg of we t leuk vonden om mee te gaan, maar natuurlijk!
Na de ramp toerist uit gehangen te hebben en nog meer in de grond weggezakte huizen gezien te hebben reden we Christchurch uit. Kees had via via een man ontmoet die een wijngaard had in de buurt van deze stad. Toevallig heette die man ook Kees en was hij, van oorsprong, Nederlands! 
Even voor jullie perspectief, een boerderij of wijngaard is hier rond de 7000 hectare groot. Deze beste man had goed geboerd, nu weet ik niet of dat Overasselts of Nederlands is, maar hij had het iig goed voor elkaar. Een immense wijngaard met een nog indrukwekkender huis en een te lieve labradoodle als hond. De man heeft ons alles verteld over het ontstaan van de wijngaard en hoe ook hij in New Zealand te maken kreeg met natuur beschermers en de regering.
Al met al een leerzame dag, maar helaas, door m'n stop-overs EN het gebrek aan ruimte in m'n tas heb ik geen flesje kunnen meenemen.

Na Christchurch zijn we doorgegaan naar Kaikoura, het plaatsje om walvissen te spotten.. Dit heb ik hier niet gedaan, ben naar bed gegaan omdat ik nog niet fit was. Hetzelfde geldt voor de dag erna, was blij toen we eindelijk in Wellington aankwamen.
Gelukkig voor mij had ik in de bus een zuster ontmoet die me op kwam zoeken in m'n kamer en me wat pillen gaf. Het hielp wel, maar ik denk vooral dat ik (ja... Je hebt gelijk schat!) vooral rust nodig heb.
Even pas op de plaats, niet morgen weer in een bus. 
Dat komt goed uit, want vanmiddag komen we aan in Auckland waar Linda en ik morgen avond Sinterklaas gaan vieren. Want dat Nederlandse feestje.. Ga ik wel echt missen!!

En terwijl ik in m'n agenda kijk zie ik dat het echt nog maar twee weken duurt, totdat ik in Amsterdam land.. De tijd vliegt.. En eigenlijk ben ik daar wel blij mee want:

Home sweet home....!